Een plek dat ik zeker wil bezoeken. Dan betekent dan zo vader, zo zoon, zo kleinzoon.
Het is een opvallend geografisch verschijnsel, het Toba-meer. Het is een meer, een groot meer. Maar in dat meer ligt een eiland, een groot eiland; Pulau Samosir. Als je op de kaart kijkt of zelfs op de satelliet wekt het toch de indruk dat het net geen eiland is, maar een schiereiland. Schijn bedriegt. Het verhaal s dat het een schiereiland was. Tot 1907 was er van een landengte en daarmee was het een schiereiland. De landengte werd geslecht om de mogelijkheden voor scheepvaart te bevorderen. Het werd daarmee een eiland, een gemaakt eiland. Met een brug werden vervolgens de twee stukken land weer per weg bereikbaar.
De kaart van het Toba-meer

Het Toba-meer is een toeristisch centrum, mensen verblijven er graag. Ook in de koloniale tijd werd de regio al bezocht vanwege de rust en de schoonheid. Zo had Deli Maatschappij, die op Noord-Sumatra vele ondernemingen exploiteerde, een bungalow op het schiereiland bij Parapat. Die fungeerde als passanggrahan (doorreisverblijf) voor leidinggevenden van het bedrijf.

Eind 1948 tot maart 1949, tijdens de Tweede politionele actie verbleven Soekarno en ander verzetsstrijders in deze villa. Verre van vrijwillig. Zij waren in Jogjakarta gevangen genomen, werden naar Noord-Sumatra gevlogen in deze villa geïnterneerd. Er werd in de villa ook volop onderhandeld. Het werd steeds duidelijker dat de onafhankelijkheid niet tegen te houden was.
In mei 1949 ging Nederland overstag. De Van Roijen-Roem-verklaring was een op 7 mei 1949 gesloten overeenkomst tussen de onderhandelaars Jan Herman van Roijen en Mohammed Roem over het beëindigen van de vijandelijkheden in aanloop van de Rondetafelconferentie in Den Haag later in 1949 waarin Nederland de onafhankelijkheid van Indonesië zou erkennen.
Mijn vader verbleef in de regio in het najaar van 1949. Op dat moment was er vanaf 10 augustus al sprake van een staakt-het-vuren. Het was verre van rustig, volop schermutselingen, maar van oorlogshandelingen was geen sprake meer.
In het album van mijn vader een aantal fraaie foto’s.



Mijn zoon en mijn dochter aan het Toba-meer
Mijn zoon schrijft op 28 november 2012 in zijn dagboek het volgende:
“Op een of andere manier is opa de afgelopen dagen veel in mijn gedachten. Ik zou hem graag beter hebben leren kennen. Maar het voelt goed om hier te zijn, wetende dat ook hij hier heeft kunnen genieten.”


Mijn dochter was in 2017 aan het Toba-meer.

Voor mij volop redenen om ook naar het Toba-meer te gaan.