Er zijn meer dan 700 moedertalen in het hele eilanden rijk Indonesië. Het huidige Bahasa Indonesia fungeert als een “linga franca”; een taal waarmee mensen met verschillende moedertalen met elkaar kunnen communiceren. Het is inmiddels de officiële taal van Indonesië. Inmiddels is het voor 23% van de inwoners de moedertaal.
De taal is gebaseerd op het oorspronkelijke “Maleis”. Deze taal ontstond in het oosten van Sumatra en vormt de basis voor zowel het Bahasa Indonesia als het Maleisich. Het werd met name gebruikt als handelstaal, om economische relaties tussen allerlei gebieden te vereenvoudigen. Het feit dat de taal, net als de onze, is gebaseerd op het Latijnze schrift. Hiermee was het Maleis een belanngrijke taal die in een heel groot deel van de regio, van Japan tot en met Madagaskar gesproken werd.
Voor Indonesië was dat internationale karakter van de taal en het feit dat het oorspronkelijk weinig als moedertaal functioneerde een voordeel. Geen van de eilanden kon de eigen taal als landstaal opleggen aan de andere eilanden.
Ik ben het Bahasa Indonesia niet machtig. Op mijn tocht wil ik wel proberen in contact te komen met Indonesiërs. lang niet iedereen kent Engels. Om duidelijk te maken waar ik mee bezig ben en met mensen in gesprek te komen heb ik een tekst in het Nederlands geschreven en deze laten vertalen. Ik wil de tekst plasticificeren en voorleggen aan mensen die ik tijdens mijn reis zal ontmoeten.
Nederlands
Mijn vader
was in 1949 een van de laatste dienstplichtig soldaten. Er waren toen al
afspraken gemaakt over de soevereiniteitsoverdracht op 27 december. Mijn vader
was betrokken bij het overdragen van kampementen aan de Indonesische autoriteiten.
Mijn vader was hospik.
Mijn vader heeft altijd nog een keer Sumatra en Java willen bezoeken. Door zijn
zorg voor mijn gehandicapte moeder en zijn eigen ziekte was hem dat niet
gegund. Hij overleed in 2002.
Ik wil nu die reis in zijn plaats maken. Ik wil daar een boek over schrijven.
Ik bezoek de plekken waar hij foto’s van heeft gemaakt.
Wilt u mij
helpen? Bijvoorbeeld door mij naar de preciese plekken op de foto’s te sturen.
Of mij in contact te brengen met mensen die met mij te praten over de periode
kort voor en direct na de overdracht van de soevereiniteit? Dat mensen boos
waren op Nederland begrijp ik. Maar hoe was dat in de periode rond de
overdracht van de soevereiniteit? Hoe keek men naar deze laatste soldaten?
Ik spreek geen Bahasa Indonesia. Ik hoop dus mensen te vinden die bijvoorbeeld
Engels spreken of die als tolk zouden willen helpen.
Wilt u mij helpen?
Fred Verhees
Bahasa Indonesia
Ayah saya adalah salah satu wajib militer terakhir pada tahun 1949. Pada saat itu, perjanjian telah dibuat tentang pengalihan kedaulatan pada tanggal 27 Desember. Ayah saya terlibat dalam pemindahan kamp ke pihak berwenang Indonesia. Ayah saya adalah hospik.
Ayah saya selalu ingin mengunjungi Sumatra dan Jawa lagi. Karena perawatannya untuk ibu saya yang cacat dan penyakitnya sendiri, dia tidak diizinkan untuk melakukannya. Dia meninggal pada tahun 2002.
Saya sekarang ingin melakukan perjalanan itu di tempatnya. Saya ingin menulis buku tentang itu. Saya mengunjungi tempat-tempat di mana dia mengambil foto.
Apakah Anda ingin membantu saya? Misalnya dengan mengirim saya ke tempat yang tepat di foto. Atau menghubungkan saya dengan orang-orang yang berbicara kepada saya tentang periode tak lama sebelum dan segera setelah pengalihan kedaulatan? Saya mengerti bahwa orang-orang marah dengan Belanda. Tetapi bagaimana itu dalam periode sekitar pengalihan kedaulatan? Bagaimana orang melihat prajurit terakhir ini?
Saya tidak bisa bahasa Indonesia. Jadi saya berharap menemukan orang-orang yang, misalnya, berbicara bahasa Inggris atau yang ingin membantu sebagai penerjemah.
Apakah Anda ingin membantu saya?
Fred Verhees
Leave a Reply